ή μάλλον θα έπρεπε να πω ΠΟΥ-ΣΟΥ-ΚΟΥ! Και το κυριότερο; ΠΟΥ-ΣΟΥ-ΚΟΥ χωρίς παιδια!!! Φτου ξελεφτερία δηλαδή, για να χρησιμοποιήσω όλους τους αδόκιμους όρους. Και επειδή στις μέρες μας όλα παρεξηγούνται, όλα πρέπει να είναι correct (politically or otherwise) να εξηγήσω ότι τα παιδιά μου ήταν και αυτά σε σχολικές εκδρομές, το ένα από τη Πέμπτη και το άλλο από την Παρασκευή το πρωί. Μόλις λοιπόν αποχαιρετήσαμε και το δεύτερο, κάναμε τις βαλίτσες μας και φύγαμε γρήγορα γρήγορα για τον Βόλο, νιώθοντας όχι μόνο ελεύθεροι αλλά και λίγο άτακτοι σαν ζευγαράκι παράνομων εραστών που βρήκε μοναδική ευκαιρεία να χαρεί τον έρωτα του, και στην περίπτωση μας την ηρεμία του....
Να λοιπόν τι είδα και προτείνω στους ομοιοπαθείς που θα μπορέσουν να ξεκλέψουν και αυτοί ένα Σαββατοκύριακο. Τον Βόλο τον διαλέξαμε λόγω της εγγύτητας, για να μην χάνουμε την ώρα μας στους δρόμους, αλλά και επειδή είχαμε πολύ καιρό να πάμε μόνοι μας! Επίσης, κανένα από τα παιδιά μας δεν ήταν εκεί στην εκδρομή του.
Φύγαμε κατά τις 12 από τη Θεσσαλονίκη, και επειδή είχαμε ξυπνήσει αξημέρωτα, πεινούσαμε ήδη για μεσημεριανό! Επισκεφθήκαμε, λοιπόν, κατευθείαν ένα τσιπουράδικο του Βόλου, συστημένο από καλοφαγά φίλο και πάθαμε πλάκα! Στην λαϊκή περιοχή της Νέας Ιωνίας βρίσκεται ο Καρακατσάνης, από το 1969, αλλά τα τελευταία χρόνια υπό άλλη διεύθυνση, στην διεύθυνση Δορυλαίου 8. Το ωράριο και ο διάκοσμος γνωστά και κοινά για όλα τα τσιπουράδικα που δεν είναι τουριστικά, έντεκα με έξι, για να ακολουθεί και την Κυριακάτικη λειτουργία, και ο χώρος απλός, και άδειος, χωρίς φρου φρου και αρώματα που δεν ταιριάζουν άλλωστε και με τη φιλοσοφία του ποτού που θα καταναλώναμε. Κάπου εκεί όμως αρχίζουν και οι αλλαγές και οι προσθήκες που αναβαθμίζουν όλη την εμπειρία! Η κουζίνα είναι εμφανής και η ψησταριά μόνιμα προκλητική με τις πατάτες έτοιμες στο αλουμινόχαρτο, ενώ τα χταπόδια κρέμονται πάνω από το πάσο. Αλλά και οι μεζέδες αναβαθμισμένοι κατά πολύ! Με τα πρώτα δύο τσίπουρα ήρθε καπνιστό σκουμπρί, χειροποίητο και η μέρα με τη νύχτα από το ετοιματζίδικα που απλά ζεσταίνουν στα μαγαζιά, τυροκαυτερή με διακριτική προσθήκη σκόρδου που την έκανε πιο πληθωρική, και γλυκούτσικες μακριές έντονα πράσινες πιπεριές. Με τα δεύτερα έφτασαν ατομικά ωραιότατα λυθρίνια και νόστιμος ταραμάς, αλλά και η παραγγελία μας με το ψητό καλαμάρι πάνω στην κόκκινη φάβα, και τα κυδώνια εξτρά! Δεν χρειαστήκαμε τρίτο αλλά βλέποντας τα κρασιά στον διανομέα ήπιαμε και από ένα ποτήρι μαζί με γαλλικά στρείδια! Το σέρβις απλό, ευγενικό και ουσιώδες, όπως ακριβώς οι πρώτες ύλες και η μαγειρική!
Χορτάτοι από γεύσεις και ηρεμία φτάσαμε στο ξενοδοχείο. Διαλέγω πάντα κέντρο πόλης όταν μπορώ και το AZUR που άνοιξε πριν λίγους μήνες πληρούσε όλα τα κριτίρια! Δίπλα στη θάλασσα, ολοκαίνουρια καλόγουστα δωμάτια, ευρύχωρα μπάνια και ευγενέστατο προσωπικό! Οι τοίχοι είναι λίγο λεπτοί λόγω παλαιότητας κτιρίου, αλλά μέχρι εκεί. Αν ξαναπήγαινα στο Βόλο, πάλι εκεί θα κατέληγα. Το απόγευμα κάναμε μία βόλτα στο κέντρο και ήπιαμε έναν καφέ στο μοδάτο GRAPPA στη δημάρχου Κονταράτου 1. Καλή μουσική και γιορτινή ατμόσφαιρα όλη την ώρα, πλαισιώνουν ένα πλούσιο και εύκολο μενού και μία φιλόδοξη λίστα κρασιών. Συνεχίσαμε με μία βόλτα προς τον Άγιο Κωνσταντίνο και ήπιαμε ένα ποτό με έναν παλιό φίλο στο cult bar "MON" στην Τσοποτού 1. Αν μπείτε μέσα θα νομίσετε ότι παίζεται στο Grindhouse του Tarantino ! Τα ποτά πάντως καλά και συνοδεύοντε κιόλας πλουσιοπάροχα! Μετά πεινάσαμε και καταλήξαμε να πάρουμε πακέτο την πάντα κλασσική πάστα φούρνου, στην πλέον κλασσική ΜΙΝΕΡΒΑ στην Αργοναυτών 53 και φανταστικήαλμυρή κρέπα από το ΒΑΝΙΛΙΑ - ΣΟΚΟΛΑΤΑ στην Γκλαβάνη 1. Τα καταβροχθήσαμε στο ξενοδοχείο και κατόπιν κοιμηθήκαμε χωρίς ενοχές, λες και είμασταν εικοσάριδες!
Το πρωινό του Σαββάτου καλοκαιρινό και ηλιόλουστο το αφιερώσαμε στην αγορά, χαζεύοντας βιτρίνες και ψωνίζοντας, κάτι που σπάνια μπορούμε να κάνουμε στη Θεσσαλονίκη λόγω των ατελείωτων υποχρεώσεων.. Τελειώσαμε τη βόλτα μας με μία πίτσα και μία σαλάτα στο GRAPPA για να μας κρατήσει μέχρι το βράδυ και πήγαμε για ξεκούραση επειδή μπορούσαμε (!) αλλά και γιατί το προηγούμενο βράδυ ξυπνούσαμε από συνεχείς σεισμούς!
Το βράδυ απολαύσαμε ένα υπέροχο ρομαντικό γεύμα στην AVLI, στην Ιωάννη Καρτάλη 39, σε έναν υπέροχο χώρο με άψογο σέρβις και πιάτα που πραγματικά άγγιζαν την τελειότητα χωρίς υπερβολές εντυπωσιασμού! Εκτός από τη σαλάτα ceazars και το ορεκτικό πατατούλες με στάκα, πήραμε τρία κρέατα που το ένα ήταν καλύτερο από το άλλο! Το κατσικίσιο κότσι ήταν η δικιά μου αγαπημένη γεύση, ο μοσχαρίσιος σιδηρόδρομος του συζύγου μου, ενώ πήραμε και ένα μπιφτέκι για να δοκιμάσουμε! Άξιζαν όλα όπως και τα υπέροχα γλυκά.
Η βραδιά ήταν γλυκιά και συνεχίσαμε με ένα ποτό στο εμβληματικό μπαρ του "ΑΧΙΛΛΕΙΟΝ" στην παραλία που μας θύμισε άλλες εποχές!
Για την Κυριακή αφήσαμε το ιταλικό Vinsanto που ανακαλύψαμε τυχαία να κρύβεται σε ένα στενάκι, την Αλονήσσου. Γεύσεις. και κρασιά που μας ταξίδεψαν αβίαστα λίγο πριν την επιστροφή στην πραγματικότητα.
Τελικά το διάλειμμα είναι απαραίτητο και επιβάλλεται να γίνεται με κάθε ευκαιρία, και σε διαφόρους προορισμούς. Αν όμως ο δρόμος σας φέρει στο Βόλο, δοκιμάστε να ακολουθήσετε κάποια από τα βήματα μου και δεν θα το μετανιώσετε1
Η φωτογραφία είναι από το ουζερί του Καρακατσάνη. Είναι μία από τις πέντε που τράβηξα και γι' αυτό δεν υπήρχε ποικιλία για να διαλέξω, αλλά αποφάσισα αυτό το ΣουΚού να ζήσω και να μην φωτογραφήσω! Είναι και αυτό μια απελευθερωτική απόφαση.
Η ανάρτηση δεν είναι διαφημιστική
Ακολουθήστε όποτε μπορείτε και εσείς τα βήματα μου και δεν θα το μετανιώσετε1
Komentarze