Τα ζουμερά πλακάκια

Μαζί με το πρώτο κρύο και τις βροχές, επέστρεψαν και τα γνωστά στους Θεσσαλονικείς, ζουμερά πλακάκια. Έτσι και αλλιώς τα πεζοδρόμια της πόλης μας είναι σε άθλια κατάσταση, αφού σπασμένα πόδια γυρισμένοι αστράγαλοι και πεσίματα είναι περιστατικά που όλοι, λίγο πολύ, έχουμε ακούσει από γνωστούς και φίλους, και μην βιαστείτε να συμπεράνετε ότι αφορούν άτομα μεγαλύτερης ηλικίας.

Αλλά, τώρα που άρχισαν και οι βροχές, τα πλακάκια έχουν την τιμητική τους! Έχετε δει τον Jack Nickolson στο "Καλύτερα δεν γίνεται"; Θυμάστε πως περπατάει πιλαλώντας εδώ και εκεί προσπαθώντας να αποφύγει τις γραμμές στα πεζοδρόμια; ε λοιπόν εμείς κάνουμε το ίδιο για να γλιτώσουμε από αυτή τη λαίλαπα της βροχερής Θεσσαλονίκης. Χωρίς υπερβολές, αν όχι ένα στα πέντε πλακάκια, σίγουρα ένα στα δέκα, σε κεντρικότατους δρόμους, όπως η Τσιμισκή ή η Μητροπόλεως, είναι εντελώς ξεχαρβαλωμένα και με το που θα πατηθούν από τον ανυποψίαστο διαβάτη, θα πετάξουν όσο νερό και λασπούρα έχει μαζευτεί από κάτω. φανταστείτε τι γίνεται και πιο πάνω στην πολύπαθη Εγνατία από τα ατελείωτα, μεταφορικά και κυριολεκτικά, έργα του μετρό. Σημειώστε δε, ότι ο ανυποψίαστος πεζός, μπορεί να είναι μόνο τουρίστας ή επισκέπτης γιατί όλοι εμείς οι ιθαγενείς γνωρίζουμε πολύ καλά το θέμα και μόλις αρχίσει να πέφτει η βροχή, όπως τραγουδάει και η Νάνα Μούσχουρη, περπατάμε σκυφτά και σιγά σιγά λες και πάμε για προσκύνημα.

Πως γίνεται και στην βόρεια Ευρώπη με τις συνεχείς βροχές δεν έχουν όλοι τα πόδια τους σε γύψο κατά τη διάρκεια των χειμερινών μηνών με τη σχεδόν αδιάκοπη βροχή; Γιατί δεν μπορούμε και εδώ να αντικαταστήσουμε τα πεζοδρόμια με στρωμένο τσιμέντο και να γλιτώσουμε μια και καλή από τα λερωμένα και υρά μέχρι το γόνατο μπατζάκια; Δεν είναι ανάγκη να ανακαλύψουμε τον τροχό, μπορούμε απλά να τον αντιγράψουμε! Ή μήπως δεν μπορούμε;